Pages

Tuesday, July 20, 2010

ஸீரோ டிகிரி- அற்பமா அற்புதமா


சாரு நிவேதிதாவின் ஸீரோ டிகிரி நாவல் அற்புதமான நூலா அல்லது அற்பமான என பலருக்கு சந்தேகம்...

இதில் பெரும்பாலானோர் இதை படித்ததில்லை என்பதே உண்மை..

லேசாக சில பக்கங்களை பார்த்து விட்டு , ஆபாச குப்பை என சொல்பவர்கள் ஒரு புறம்...

சாருவை நேசிப்பவர்கள், அவர் எழுதினால் நன்றாகத்தான் இருக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் , படிக்காமலேயே , இது அறபுதமான நூல் என் சொல்லும் நிலை ஒரு புறம். ..

இலக்கியம் தெரிந்தவர்கள் இதை பார்க்கும் முறை வேறு...

எல்லா புத்தகங்களையும், விருப்பு வெறுப்பு இன்றி படிக்கும் , ஒரு பார்வையாளன் இதை எப்படி பார்க்கிறான்.. பின் நவீனத்துவனம் வரையறை, நான் லீனியர் என்றால் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் ஆராயாமல், இந்த நூல் எப்படி ஒருவரை பாதிக்கும் என எளிய தமிழில் சொல்வதே இந்த பதிவின் நோக்கம்...

ஓர் ஆபாச புத்தகத்தையோ , ஆபாச சினிமாவையோ பார்த்தால், அனைவரையும் ஆபாசமாக நினைக்கவே தோன்றும்.. ஆபாச எண்ணங்களை மனதில் எழுந்தவாறு இருக்கும்..

ஸீரோ டிகிரியை படித்து முடித்தால், கண்டிப்பாக ஆபாச எண்ணம் தோன்றாது... எனவே இது ஆபாச குப்பை என சிலர் சொல்வது தவறு...

வழக்கமான நடையில் இருந்து மாறுபட்டு வித்தியாசமாக இருப்பது படிப்பதை எளிமை ஆக்குகிறது...

அனால், மற்ற புத்தகங்களை போல, விரைவாக படிக்காமல், ஒவ்வொரு வரியையும் , ஒவ்வொரு எழுத்தையும் கூர்மையாக படிக்க வேண்டிய இருக்கிறது...

சில நாவல்களை, ஒரு பத்தியை விட்டு விட்டு படித்தாலும் , தொடர்ச்சி இழக்கப்பாமல், அதை புரிந்து கொள்ள முடியும்..

ஆனால், தொடர்ச்சி இல்லாமல் எழுதப்பட்டுள்ள இந்த நாவலை , ஒரு வரியை விட்டு விட்டாலும், புரிந்து கொள்ள முடியாமல் போய் விட கூடும்...

தியானத்தில் ஒரு வகை உண்டு.. மனதை கவனித்தல் என்பது எல்லோரும் சொல்லும் தியானம்..இதில் சற்று மேம்ப்பட்ட நிலைதான், மனதை யார் கவனி க்கிறான் என்பதையே கவனிப்பது..

இந்த நிலை நாவலை படிக்கும்போது ஏற்படுகிறது....

படித்து முடித்ததும், மனம் உறைந்து விட்ட நிலை ஏற்படுகிறது... சற்று நேரம் மனம் அசையவே இல்லை....

கண்ணீர், நகைச்சுவை, அன்பு என எல்லாமே உண்டு...

அனைவரும் படிக்க வேண்டும் என்றே விரும்புகிறேன்.. தமிழில் தான் இதை நாம் ரசிக்க முடியும்... வேறு மொழியில் இது போன்ற நாவலை ரசிப்பது கடினம்...

தமிழ் அவர் இழுத்த இழுப்புக்கு வருவது ஆசார்யமாக இருக்கிறது..

கொடூரம், நேசம் எல்லாமே நெஞ்சை தொடுகின்றன..

ஆனாலும், இதை அனைவரும் படிக்க முடியாது என்பதே என் கருத்து.. அனைவரும் படிக்க தேவையும் இல்லை...

வாழ்க்கையின் கொடூரங்களை அறியாத இனிய வாழ்வு சிலருக்கு ஆசிர்வத்திக்கப்பட்டு இருக்கலாம்.. அவர்கள் வலி , வன்முறை யை எல்லாம் புரிந்து கொள்வது கஷ்டமாக இருக்கும்...

அதே போல ஓரளவுக்கு மன முதிர்ச்சியும் தேவை... இல்லை என்றால், ஆபாச கதை போல தோன்ற கூடும்... ஆபாச கதை எல்லாம் படித்து முடித்தவர்களுக்குத்தான், இதில் சொல்ல வரும் விஷயம் புரியும்...

இந்த நாவலின் தேவை இல்லாதவர்களை பார்த்தால் எனக்கு பொறாமையாக இருக்கும்...

அதாவது இந்த நாவலை படித்து விட்டு, என்னக்கு இது அன்னியமாக இருக்கிறது என்று ஒருவர் சொன்னால், அவர் ஓர் உன்னத வாழ்க்கை, (கவலைகள், வலி எல்லாம் இல்லாத வாழ்க்கை) வாழ்கிறார் என பொருள்..

********************************************************

இந்த நாவல் என்னில் ஆழ்ந்த பாதிப்பை ஏற்படுத்திய , மறக்க முடியாத நாவல்...


12 comments:

  1. ஒரு எழுத்தாளரை அவரது புத்தகத்தை மட்டுமே வைத்து உணர்ந்ததை நன்றாக எழுதியிருக்கிறீர்கள்.

    ReplyDelete
  2. நன்றி கேபிள்...

    எழுத்தாளன் எப்படி இருந்தால் என்ன.. எழுத்தை மட்டுமே பார்க்க வேண்டும்..

    ஒரு நல்ல மனிதன் எழுதினாலும் கூட, அவன் எழுத்து நன்றாக இருந்தால் மட்டுமே பாராட்ட முடியும்..

    கேபிள் மிகவும் நல்லவர் பண்பானவர்... அன்பானவர் என்பது வேறு.. அவர் எழுத்து எப்படி.. அவர் புத்தகம் எப்படி என்பது பற்றிய என் நடுநிலையான கருத்து..விரைவில்....

    ReplyDelete
  3. எங்க உங்களுக்கு வேற எழுத டாபிக் எதுவும் கிடைக்கலையா, இந்த குடிகார சைக்கோ தானா கிடைத்தான்..

    ReplyDelete
  4. வாழ்க்கையின் கொடூரங்களை அறியாத இனிய வாழ்வு சிலருக்கு ஆசிர்வத்திக்கப்பட்டு இருக்கலாம்.. அவர்கள் வலி , வன்முறை யை எல்லாம் புரிந்து கொள்வது கஷ்டமாக இருக்கும்... //
    இந்த நாவலின் தேவை இல்லாதவர்களை பார்த்தால் எனக்கு பொறாமையாக இருக்கும்... //

    எனக்கும் தான். ஆனால் பொறாமையை விட ஏன் எனக்கு மட்டும் ? என்ற ஆதங்கம் அடிக்கடி தோன்றும்

    ReplyDelete
  5. நண்பரே , அவர் குடிகாரராக இருப்பது நமக்கு சம்பந்தமில்லாத மேட்டர் . நாவல் அருமை என்பது உண்மை. இரண்டாயிரம் பக்கம் எழுதி உருவாக்க வேண்டிய எபெக்டை , குறைந்த பக்கங்களில் கொண்டு வர , நாவலின் வடிவம் பயன்பட்டுள்ளது. படித்து பாருங்கள் . சிறிய புத்தகம்தான்

    ReplyDelete
  6. நல்ல பதிவு. ஒரு நடுநிலையுடன் படித்து பதிவு செய்தமைக்கு பாராட்டு. ஜீரோ டிகிரி எல்லோருக்குமான நாவல் இல்லை. அதைப்படிக்கும் போதும், படித்து முடித்த பின்னும் அவரவர் மன முதிற்சிக்கேற்ப அது மாற்றங்களை அதை வாசிப்பவனுக்கு உண்டாக்குகிறது. அந்த வகையில் அது தவிர்கமுடியாத நாவல். நல்ல நாவல்.

    ReplyDelete
  7. Vengaya songayam. Songaya mangayam. Pls leave that psycho alone in a desert.

    ReplyDelete
  8. Dear Friends
    I too like to share my sincere opinion on Zero Degree, I am not a Literate Savvy to pass judgment on Charu’s work but still it elevated me, it took my understanding and my views to the next level. It will be difficult for us who are living in Pseudo Sentimental world of Religion, Politics, caste and Language to understand and agree with him. Unless we have very open mind it won’t be easy. I have read Zero degree in both Tamil and English. The novel is filled with thought provoking historical incident and Philosophy.

    This Novel educates teenagers, enlighten middle ages and give comforts to old people. The key is to read each word by word, even punctuations. He forces us to pay more attention to our surrounding with that. The Novel in some part narrated in Satire style, unless we go in depth is very difficult to enjoy those brilliant moments. I have been reading every day for last 2 months, I could grasp50% of it only with the help of Google. Each name, incident, story have relation and gives new dimension to the Novel. I don’t want to quote example as it would be against post modernism (as told by my Malayali friend). That too chapter No15, narration runs to three pages without any punctuation, need to read breathless and conveying messages contrast too that. I can keep writing on this wonderful novel.

    This is a study material for people who wants to become writer. Hopefully this will bring Tamil writers out of their self knitted web of Narcissism.

    ReplyDelete
  9. I tried to read Zero Degree multiple times and gave the book asked my friennd to read it..
    It is REAL "kuppai".. How come you guys are prizing charu.. Do not say "பின் நவீனத்துவனம் " or "நான் லீனியர் ".. It is wate of time..
    -- Suresh

    ReplyDelete
  10. Dear Suresh may I suggest you to Stop where you don’t understand, search for the meaning of some key words, phrases in Google, try to relate with the context. Do not compromise any thing with author; always question his intention and words. Charu will play and cheat us with his words. He will spare a sentence for Genocide and will narrate a page about sex.
    Example in chapter 8, We need to know about “Santhal tribe”.
    The Novel starts with "Dear Lady Readers", I think he is inviting everyone to read his novel with female mind set, It will be tough but worth putting effort to understand it.
    Good Novel or Bad Novel depends on people. For a publisher a good novel is one which sells more copies, for some person a good novel is one which is easy to understand …and for me a Good novel is one which challenges my understanding and intelligence, and Zero degree is challenging me and proving my Ignorance.

    Why Tamil which has 2500 years old Literature root is not able to produce a internationally recognized modern Literature. 2500 year old literature language which is one of the classical language should have given at least 60 master pieces after our freedom. We did not respect modern thought, alternate views. we remain as closed like a zero. Though we could see, we have Zero visibility. Though we say we are in a journey we remain in the same point and we don’t know that we are in same point because unless we broaden our views we can never realize that either we are in a p0int or in Journey.
    Do you know he had restricted himself in using any numbers either in words or in numerical except nine and zero in this novel.
    Read chapter 14, the first paragraph is about Peru Genocide the last Paragraph is about Sarajevo Genocide and in between you have note about future protagonist Echo. Find what is Echo, how that word came. Then you know who the real Protagonist, he is talking about. That chapter is a Painting. Not everyone can turn their text into painting, you can forget all the text but not the painting.


    Reading Zero Degree should inspire young painters, actors, Film Directors, Writers, music directors and poets. Already this Novel is translated in English, more reading is done in other parts of world than in Tamil Nadu with passion. Passion will inspire and inspiration brings creation, fame… We will keep adoring people who can recite ThiruKural and who talks about 2500 years’ old literatures.

    The author of Zero Degree have done a great contribution to Tamil literature. I see him as Bharathi of our time, we missed to adore the senior Bharathi let us not miss this time. Better to accept ignorance rather than broadcasting the painful work of a passionate writer as “ Kuppai”.

    ReplyDelete
  11. Mr. Mrinzo:

    I read your somewhat hyperbolic comments with some interest. In the interest of disclosure, I have read Zero Degree novel, and this has ben my experience.

    The novel loosely strings together various injustices that we as humans should be concerned about. The language is abrubt, provocative, and is aimed to shock (much of the middle class values of Tamil readership).

    I have refrained from commenting about the article to-date, because I am not sure I do get the book in its entirety.

    You have remarked the following about the book:

    (a) " The Novel in some part narrated in Satire style, unless we go in depth is very difficult to enjoy those brilliant moments. I have been reading every day for last 2 months, I could grasp50% of it only with the help of Google. Each name, incident, story have relation and gives new dimension to the Novel."

    In my view, such a cryptic clues do not add to any literary value of the book. With or without the clues, a good literary work, inspires understanding at multiple levels, and reveals an underlying common thread of humanity that people can understand. I did not feel that Zero degree accomplished that. It looked like a string of events put together in an artificial way to elicit a sense of shock.

    (2) You state that, " Do you know he had restricted himself in using any numbers either in words or in numerical except nine and zero in this novel."
    So what? Why is this important? It is at best a literary device used by aspiring young students of writing! Can you eloborate on why is this so important (other than the fact that you discovered it?).

    3) "That too chapter No15, narration runs to three pages without any punctuation, need to read breathless and conveying messages contrast too that."

    Again, why is this important. It is a style of presentation. If the content makes you read breathlessly you would not need to resort to such gimmicks.

    4) You state that, "the first paragraph is about Peru Genocide the last Paragraph is about Sarajevo Genocide and in between you have note about future protagonist Echo. Find what is Echo, how that word came. Then you know who the real Protagonist, he is talking about. "

    There have been numeorous genocides in our life time Sarajevo, Darfur, East Timor, etc. I don't know what insight does the writer's book add to the general discussion? There have been courageous reporters who reported these events at grave risk to their lives to inform the world. There have been countless NGO's who risked their lives to directly aid/help the victims. Unfortunately, this book does not provide any insight into their suffering or human condition. It did not help me to understand the underlying human psyche that is capable of this violence. It was at best, a reporting tool. I came away feeling that the author simply used the genocide as another one of his shock elements - a final insult to those who suffered. A charitable explanation is that charu introduces such suffering to an emerging middle-class Indian, who has just conquered his hunger and is generally ignorant of what is going on elsewhere and near him. That is all.

    I would be very reluctant to compare Charu with Bharathi. They belong to entirely different realms. Charu is a well-known columnist with literary ambitions, with an acute sense for injustice, and who can write about his personal experiences in a readable form. He is good at self-promotion, and his writing does not yet show the depth of understanding of the issues that he purportedly cares about.

    Read a book about Bharathy. I recommend the book by Vaa.Raa!

    My $0.02c.

    ReplyDelete
  12. I bought thz novel but didnt find time to read , but after reading thz comments from pitchaikaran,cable shankar ,mrinzo.Now I am reading it

    ReplyDelete

NCcode enabled...மறுமொழியாக படங்களை சேர்க்க விரும்பினால் [im]பட முகவரி [/im]
உதாரணமாக [im]http://rajinifans.com/images/top_rajini.jpg[/im]